Prezydent Bronisław Komorowski odsłonił w poniedziałek w Warszawie rzeźbę upamiętniającą aktorkę i opozycjonistkę Halinę Mikołajską. To pomnik na cześć wybitnej aktorki, która ryzykowała swoją karierę na rzecz zaangażowania obywatelskiego – powiedział prezydent.

Uroczyste odsłonięcie monumentu odbyło się w 23. rocznicę wyborów 4 czerwca 1989 r. Rzeźba przedstawiająca postać artystki, sygnatariuszki Listu 59 i członkini Komitetu Obrony Robotników stanęła w Parku im. Rydza-Śmigłego na terenie Sejmu. Wspólnie z prezydentem rzeźbę odsłoniła aktorka i łączniczka w Powstaniu Warszawskim Danuta Szaflarska.

- To pomnik upamiętniający zarówno wybitną aktorkę, jak i dobrą polską obywatelkę, która potrafiła ryzykować swoją dalszą karierę na rzecz zaangażowania obywatelskiego – podkreślił Bronisław Komorowski. Prezydent wspominał, że w czasie stanu wojennego Mikołajska, internowana w Jaworzu, wystąpiła przed osobami przebywającymi tam razem z nią. “

- Dała monolog wedle Manna, który w tym miejscu dość smutnym brzmiał wspaniale, jako sygnał, że są (…) takie sytuacje, które mimo wszystko czynią życie, jeżeli nie dużo lepszym, to dużo piękniejszym – powiedział prezydent.

W uroczystości wzięli udział także: b. premier Tadeusz Mazowiecki, prof. Władysław Bartoszewski, marszałek Senatu Bogdan Borusewicz i prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz. Halinę Mikołajską wspominali jej przyjaciele, artyści, reprezentanci Związku Artystów Scen Polskich oraz członkowie KOR-u i Solidarności.

Autorką pomnika jest Krystyna Fałdyga-Solska, inicjatorką jego budowy – aktorka i malarka Hanna Fedorowicz.

Halina Mikołajska (1925-1989) była jedną z najwybitniejszych polskich aktorek teatralnych w XX w. Występowała w teatrach Krakowa, Wrocławia i Warszawy. Jej najważniejsze role to m.in. Rachela (“Wesele”, 1955), Stara (“Krzesła”, 1957), Lady Makbet (“Makbet”, 1960), Elżbieta (“Maria Stuart”, 1969), Raniewska (“Wiśniowy sad”, 1976).

Rola Raniewskiej była ostatnią, przed czteroletnią przerwą w pracy na scenie, spowodowaną działalnością społeczno-polityczną. W jej wyniku Mikołajską spotkały liczne represje i ograniczenie możliwości uprawiania zawodu.

W 1975 r. podpisała skierowany do władz List 59 przeciwko zmianom w Konstytucji PRL, a rok później włączyła się w akcję pomocy represjonowanym robotnikom Radomia i Ursusa. Przystąpiła do Komitetu Obrony Robotników przekształconego następnie w Komitet Samoobrony Społecznej KOR. Uczestniczyła w niezależnym ruchu oświatowym w ramach Towarzystwa Kursów Naukowych, występowała z monodramami i wieczorami poetyckimi w kościołach i mieszkaniach prywatnych.

W 1981 r. była delegatką na I Zjazd NSZZ „Solidarność”. W stanie wojennym była internowana w obozach odosobnienia w Jaworzu, Gołdapi, Darłówku. Po odzyskaniu wolności nadal angażowała się w działania demokratycznej opozycji. Zmarła 21 czerwca 1989 r., pochowano ją na cmentarzu w Laskach. (PAP)

Źródło: http://www.prezydent.pl