Rada Ministrów podczas posiedzenie, które odbyło się w dniu 15 stycznia 2013 r. podjęła uchwałę w sprawie „Strategii innowacyjności i efektywności gospodarki – Dynamiczna Polska 2020”, przedłożoną przez ministra gospodarki. Dokument jest ściśle powiązany z krajowymi i unijnymi programami o charakterze strategicznym, takimi jak: „Długookresowa Strategia Rozwoju Kraju” (DSRK), „Strategia Rozwoju Kraju 2020, aktywne społeczeństwo, konkurencyjna gospodarka, sprawne państwo” (SRK 2020), „Koncepcja Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030” (KPZK), „Narodowa Strategia Spójności”, „Krajowy Program Reform” (KPR) oraz strategia „Europa 2020”. Taka spójność celów gwarantuje właściwą realizację polityki gospodarczej w dążeniu do osiągnięcia założonej wizji.

„Strategia innowacyjności i efektywności gospodarki” bezpośrednio wpisuje się w priorytet unijnej strategii rozwoju „Europa 2020”, którym jest inteligentny i zrównoważony rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu. Poszczególne działania ujęte w „Strategii” przyczynią się bezpośrednio do realizacji celów „Europy 2020”. Chodzi m.in. o osiągnięcie poziomu inwestycji w działalność badawczo-rozwojową równego 3 proc. PKB (dla Polski 1,7 proc.).

Strategia „Europa 2020” opiera się na siedmiu projektach przewodnich, z których najbliższym „Strategii” jest Unia Innowacji. Zbieżność dotyczy szczególnie tworzenia gospodarki opartej na wiedzy przez zwiększanie potencjału naukowego, tworzenie zintegrowanej infrastruktury badawczej, podwyższanie poziomu kształcenia i e-umiejętności, zwiększanie mobilności kadr naukowych czy wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw o dużym potencjale rozwoju oraz komercjalizację wynalazków i innowacji.

Cel główny „Strategii” to wysoce konkurencyjna gospodarka (innowacyjna i efektywna) oparta na wiedzy i współpracy. Przez gospodarkę konkurencyjną należy rozumieć taką gospodarkę, która w relacji do innych krajów (UE, OECD) utrzyma lub osiągnie wyższą dynamikę wzrostu gospodarczego i zatrudnienia oraz doprowadzi do szybkiego zwiększenia poziomu życia obywateli. Należy pamiętać, że na konkurencyjność gospodarki składają się m.in.: zdolność przedsiębiorstw do konkurowania na rynku krajowym oraz zagranicznym, równowaga makroekonomiczna, sprawność aparatu państwowego oraz efektywność jego wsparcia dla gospodarki oraz przedsiębiorców, przedsiębiorczość obywateli, innowacyjność oraz efektywna alokacja czynników produkcji. Z punktu widzenia celów niniejszej strategii szczególne znaczenie będzie mieć innowacyjność i efektywność gospodarki.

Kierunki interwencji „Strategii” podporządkowane są realizacji czterech celów szczegółowych:

1. Dostosowanie otoczenia regulacyjnego i finansowego do potrzeb działalności innowacyjnej
• dostosowanie systemu regulacji gospodarczych do potrzeb efektywnej i innowacyjnej gospodarki;
• koncentracja wydatków publicznych na działaniach prorozwojowych i innowacyjnych;
• uproszczenie i zapewnienie spójności i przejrzystości systemu danin publicznych mające na względzie potrzeby efektywnej i innowacyjnej gospodarki;

• ułatwienie przedsiębiorstwom dostępu do kapitału we wszystkich fazach ich rozwoju, ze szczególnym uwzględnieniem kapitału wysokiego ryzyka i sektora MŚP.

2. Stymulowanie innowacyjności poprzez wzrost efektywności wiedzy i pracy

• podniesienie poziomu i efektywności nauki w Polsce, wzmocnienie powiązań z gospodarką oraz wzrost jej międzynarodowej konkurencyjności;

• budowa ram dla prowadzenia efektywnej polityki innowacyjności;

• wspieranie współpracy w tworzeniu i wdrażaniu innowacji;

• kształtowanie kultury innowacyjnej oraz szersze włączenie społeczeństwa w proces myślenia kreatywnego i tworzenia innowacji;

• wspieranie rozwoju kadr dla innowacyjnej i efektywnej gospodarki;

• stworzenie wysokiej jakości infrastruktury informacyjno-komunikacyjnej i rozwój gospodarki elektronicznej.

3. Wzrost efektywności wykorzystania zasobów naturalnych i surowców

• transformacja systemu społeczno-gospodarczego na tzw. „bardziej zieloną ścieżkę”, zwłaszcza ograniczanie energo- i materiałochłonności gospodarki;

• wspieranie rozwoju zrównoważonego budownictwa na etapie planowania, projektowania, wznoszenia budynków oraz zarządzania nimi przez cały cykl życia.

4. Wzrost umiędzynarodowienia polskiej gospodarki

• wspieranie polskiego eksportu oraz polskich inwestycji za granicą;

• wspieranie napływu innowacyjnych oraz odpowiedzialnych inwestycji, w tym inwestycji zagranicznych;
• promowanie gospodarki polskiej, polskich przedsiębiorstw oraz wizerunku Polski na arenie międzynarodowej.

Podstawą wykonawczą „Strategii” będą szczegółowe programy, zwłaszcza Program Rozwoju Przedsiębiorstw. Cele określone w „Strategii” będą finansowane z publicznych funduszy krajowych (budżetu państwa, państwowych funduszy celowych, budżetów jednostek samorządu terytorialnego), publicznych środków wspólnotowych i innych źródeł zagranicznych oraz środków prywatnych, obejmujących również kredyty i pożyczki, także poręczone lub gwarantowane przez podmioty uprawnione do udzielania poręczeń lub gwarancji. Całkowity budżet, finansowany ze środków publicznych na lata 2012-2020, został określony w „Średniookresowej Strategii Rozwoju Kraju 2020”, wyznaczającej ramy finansowe każdej z dziewięciu zintegrowanych strategii rozwoju. Zgodnie z zapisami SRK 2020 wielkość publicznych środków wyniesie ok. 97,3 mld zł.

W realizację „Strategii” będą zaangażowane wszystkie podmioty wdrażające jej postanowienia, a w szczególności ministrowie, szefowie urzędów centralnych i agencji rządowych, wojewodowie, jednostki samorządu terytorialnego.

Koordynatorem „Strategii” oraz odpowiedzialnym za całościowe jej wdrożenie będzie minister gospodarki. Do jego obowiązków należeć będzie również monitorowanie postępów realizacji. W monitoringu realizacji będą wykorzystywane regionalne obserwatoria. Informacje pochodzące z tych ośrodków będą pozyskiwane i przekazywane za pośrednictwem ministra rozwoju regionalnego/marszałków województw.

Ideą jest, aby „Strategia” stała się częścią szerokiej i spójnej polityki rozwoju. System wsparcia w zakresie innowacyjności i efektywności gospodarki zostanie uszczegółowiony w programach (operacyjnych, rozwoju, wieloletnich) i realizowanych przez rząd politykach.