Anna Dymna – aktorka o wielkim sercu

Anna Dymna urodziła się 20 lipca 1951 roku w Legnicy. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołą Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Jej życie zawodowe nieprzerwanie związane jest z Narodowym Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej. Zadebiutowała jeszcze jako studentka – na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, w rolach Isi i Chochoła w „Weselu” (1969 r.) reżyserowanym przez Lidię Zamkow. Obecnie ma w dorobku ponad dwieście pięćdziesiąt ról teatralnych i filmowych. Pracowała z najwybitniejszymi polskimi reżyserami, m.in.: Andrzejem Wajdą, Konradem Swinarskim, Jerzym Jarockim, Jerzym Grzegorzewskim, Jerzym Hoffmanem, Kazimierzem Kutzem, Teresą Kotlarczyk, Barbarą Sass i Janem Klatą. Jest pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego, a także inicjatorką i gospodynią Krakowskich Salonów Poezji, coniedzielnych spotkań we foyer Teatru im. Juliusza Słowackiego, gdzie, w kameralnej atmosferze, dzięki wybitnym twórcom oraz aktorom, kultywuje się wartość i piękno żywego słowa.

Pracę artystyczną Anny Dymnej trzykrotnie nagradzano „Złotą Maską” (1996 r., 1999 r., 2000 r. – wyróżnienie w plebiscycie na najpopularniejszego i najbardziej lubianego aktora w Krakowie); jest też laureatką „Złotego Ekranu” (1984 r. – za rolę Marii Kazimiery w filmie „Na odsiecz Wiedniowi” i spektakl TVP „Polski Listopad”), „Złotej Kaczki” (1993 r. – dla najlepszej polskiej aktorki), „Złotych Lwów” (1994 r. – za pierwszoplanową rolę kobiecą w filmie „Tylko strach” w reż. B. Sass), Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza (1994 r. – za najlepsze kobiece role sezonu: Podstoliny w spektaklu telewizyjnym „Zemsta” A. Fredry w reż. O. Lipińskiej i Molly Bowser z „Palca Bożego” w reż. T. Kotlarczyk) oraz „Superwiktora” (2004 r.) za całokształt dokonań artystycznych. Aktorkę odznaczono także Srebrnym Krzyżem Zasługi (1989 r.). W roku 2004 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej przyznał jej Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski „za – jak napisano w uzasadnieniu – wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej, za działalność na rzecz potrzebujących pomocy”. W 1997 roku, podczas II Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach, Anna Dymna odcisnęła dłoń na Promenadzie Gwiazd.

Działalność społeczna

W społeczne działania na rzecz ludzi potrzebujących wsparcia Anna Dymna angażowała się na długo przed założeniem Fundacji „Mimo Wszystko”. Prócz niesienia pomocy indywidualnej, uczestniczyła w projektach licznych organizacji pozarządowych, m.in.: w kwestach Obywatelskiego Komitetu Ratowania Krakowa, akcjach Fundacji: „Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy”, „Mam Marzenie”, „Nuta Nadziei”, „Akogo?”, i Stowarzyszenia „Wielkie Serce”. W maju 1999 roku, w Państwowej Filharmonii Krakowskiej, zorganizowała Nadzwyczajny Koncert Charytatywny „Kraków dla Kosowa”, na rzecz ofiar wojny w Serbii. Od 2006 roku jest społecznym ambasadorem Stowarzyszenia „Debra Polska Kruchy Dotyk” skupiającego osoby cierpiące na rzadką chorobę genetyczną Epidermolysis Bullosa. W roku 2008 Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego, za wybitne zasługi dla ratowania zdrowia i życia dzieci w Polsce, przyznał Annie Dymnej honorowy tytuł Ambasadora Polskiej Pediatrii.

W 1999 roku Anna Dymna rozpoczęła współpracę z Fundacją im. Brata Alberta i jej prezesem ks. kanonikiem Tadeuszem Isakowiczem-Zaleskim, pomagając m.in. przy realizacjach inscenizacji Teatrzyku „Radwanek”, którego aktorami są osoby niepełnosprawne intelektualnie, mieszkańcy schroniska w podkrakowskich Radwanowicach. Poświęcając swój prywatny czas, od 2001 roku, reżyseruje inscenizacje i pisze scenariusze do przedstawień „Radwanka”. Była także pomysłodawczynią Ogólnopolskiego Festiwalu Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych „Albertiana”, którego coroczny finał – dzięki staraniom aktorki − ma miejsce na Dużej Scenie Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie.

Od 2003 roku (był to Europejski Rok Osób Niepełnosprawnych), na antenie telewizyjnej „Dwójki”, aktorka prowadzi cykliczny program „Anna Dymna – Spotkajmy się”. Porusza w nim tematy miłości, akceptacji, samotności, szczęścia, wiary i nadziei. Gośćmi audycji – dwukrotnie nominowanej do prestiżowej Nagrody im. Andrzeja Wojciechowskiego przyznawanej za materiały dziennikarskie, które wpływają na życie Polaków – są osoby niepełnosprawne oraz ciężko chore.

Źródło: http://mimowszystko.org/