Wspieranie praw człowieka i podstawowych wolności jest jednym z głównych priorytetów Parlamentu Europejskiego. Aby uhonorować osoby i organizacje, które wnoszą szczególny wkład w obronę praw człowieka i podstawowych wolności, Parlament przyznaje co roku Nagrodę im. Sacharowa. Nagroda ta ma już długie tradycje, gdyż została utworzona na mocy rezolucji z dnia 13 grudnia 1985 r. Nosi ona imię wybitnego radzieckiego dysydenta Andrieja Sacharowa, znanego jako współwynalazca radzieckiej bomby wodorowej, laureat Pokojowej Nagrody Nobla z 1975r. i działacz na rzecz praw człowieka i rozbrojenia jądrowego Związku Radzieckiego. Nagroda została nazwana na jego cześć w dowód uznania dla jego odważnych działań w obronie praw człowieka, w tym wolności myśli i wypowiedzi, które prowadził ze szkodą dla własnej kariery zawodowej i wolności osobistej. Zgodnie z nowym statutem z mają 2003r. nagroda jest przyznawana za szczególne dokonania w jednej z następujących dziedzin: obrona praw człowieka i podstawowych wolności, zwłaszcza prawa do swobodnego wyrażania poglądów; ochrona praw mniejszości; poszanowanie prawa międzynarodowego; rozwój demokracji i budowanie państwa prawa.

Nagrodę im. Sacharowa w 2017 r. otrzymuje opozycja demokratyczna w Wenezueli, a w szczególności Zgromadzenie Narodowe (pod przewodnictwem Julia Borgesa) oraz więźniowie polityczni zarejestrowani przez Foro Penal Venezolano, wśród nich Leopoldo López, Antonio Ledezma, Daniel Ceballos, Yon Goicoechea, Lorent Saleh, Alfredo Ramos i Andrea González. Opozycja wobec rządów zwolenników chawizmu, czyli Zjednoczonej Socjalistycznej Partii Wenezueli (PSUV) skupia się obecnie wokół Koalicji na rzecz Jedności Demokratycznej (Mesa de la Unidad Democrática – MUD), która gromadzi partie reprezentujące całą scenę polityczną, od centrolewicowych do prawicowych. Koalicja została utworzona w 2008r., by zaoferować realną polityczną alternatywę dla ówczesnego prezydenta Hugo Cháveza. Niewielka ilością głosów przegrała ona wybory parlamentarne w 2010r. i prezydenckie w 2013r., lecz w końcu uzyskała zdecydowaną większość w wyborach parlamentarnych w grudniu 2015r.

Obecne Zgromadzenie Narodowe, w którym czołową rolę odgrywa opozycja MUD – z 65,27% głosów i większością dwóch trzecich głosów (potrzebną do zmiany prawa konstytucyjnego czy samej konstytucji) – napotkało problemy ze strony rządu prezydenta Nicolasa Maduro jeszcze przed rozpoczęciem kadencji, gdyż ustępujące Zgromadzenie mianowało nowych sędziów Sądu Najwyższego (TSJ), zapewniając tym samym jego poparcie dla rządu. TSJ utrudnia odtąd prace parlamentu, m.in. poprzez następujące działania: 1) zawiesił trzech posłów MUD, tym samym uniemożliwiając partii uzyskanie większości dwóch trzecich głosów; 2) poparł dekret prezydenta Maduro o stanie wyjątkowym w gospodarce, który Zgromadzenie odrzuciło; 3) ograniczył jego uprawnienia w zakresie sprawowania politycznej kontroli nad pozostałymi władzami; 4)ogłosił, że zarówno ustawa o amnestii i pojednaniu narodowym przyjęta przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 29marca, jak i reforma Banku Centralnego Wenezueli są niezgodne z konstytucją; 5) zawiesił regulamin wewnętrzny Zgromadzenia w odniesieniu do jego debat wewnętrznych; 6) a nawet przejął uprawnienia ustawodawcze Zgromadzenia Narodowego, choć parę dni później odwołał swoją decyzję. Ważną rolę odegrała również prorządowa Krajowa Rada Wyborcza (CNE), która najpierw opóźniała, a następnie wstrzymała inicjatywę Zgromadzenia Narodowego na rzecz zorganizowania referendum w sprawie odwołania prezydenta Maduro. Kolejny cios dla Zgromadzenia Narodowego nadszedł ze strony Narodowego Zgromadzenia Konstytucyjnego (ANC) wybranego w lipcu 2017 r. z inicjatywy prezydenta Maduro po dostosowaniu ordynacji wyborczej w sposób faworyzujący prorządowych kandydatów i z pominięciem referendum w tej sprawie. W odpowiedzi na to Zgromadzenie Narodowe przeprowadziło swoje własne referendum–w którym głosowało blisko 7,2 miliona osób, z czego 98% przeciwko zmianom w konstytucji–i mianowało nowych sędziów do TSJ. Oba te posunięcia rząd i TSJ uznały za niezgodne z prawem. Zgromadzenie Narodowe zorganizowało również protesty przed wyborami do ANC. ANC podjęło m.in. następujące działania: a) odwołało prokuratora generalnego Luisa Ortegę; b) utworzyło Komisję ds. prawdy, sprawiedliwości, pokoju i spokoju publicznego, uznawaną przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego za mechanizm służący prześladowaniu dysydentów; c) przejęło uprawnienia Zgromadzenia Narodowego do stanowienia prawa w szeregu dziedzin; d) przegłosowało postawienie liderom opozycji zarzutów zdrady stanu; e) a ostatnio uchyliło immunitet wiceprzewodniczącego Zgromadzenia Freddy’ego Guevary. Mimo tych wszystkich działań Zgromadzenie Narodowe pod przewodnictwem Julia Borgesa nadal broni zgodnego z prawem porządku demokratycznego w Wenezueli i informuje o sytuacji na forach międzynarodowych takich jak Organizacja Państw Amerykańskich (OPA) i Unia Europejska (UE). Więźniowie polityczni Demonstracje uliczne organizowane w ubiegłych latach (2014–2017) przez opozycję rządową są brutalnie tłumione przez siły bezpieczeństwa i często kończą się śmiercią lub zatrzymaniem przeciwników rządu, w tym czołowych polityków takich jak Leopoldo López, Antonio Ledezma–który ostatnio uciekł z aresztu domowego –czy Daniel Ceballos. Według sprawozdania za październik 2017 r. dotyczącego represji i opublikowanego przez Foro Penal Venezolano, 444 osoby przebywały w areszcie, liczba więźniów politycznych wynosiła 380, a 198 osób cywilnych osadzono w więzieniu po wyroku sądu wojskowego.

źródło: Informacja pochodzi ze strony Parlamentu Europejskiego oraz Biura Analiz Parlamentu Europejskiego