„Żywa róża z bajkowego ogrodu, której delikatna dusza czuje to, czego my nie widzimy, słyszy to, czego my nie czujemy. Drży roniąc łzy rosy o poranku, wieczorami zaś – przymykając powieki – wspomina ślad słońca na firmamencie. Naszą drogę.”

Książka Krystyny Woźniak-Trzosek. Adam Szejnfeld rekomenduje tę książkę Państwu wraz z red. Bogusławem Chrabotą i marszałkiem Janem Królem.

Jakiś czas temu zakwitła w moim ogrodzie herbaciana róża. Wyrosła samotnie pośród trochę dzikiej przyrody. Patrzyłem na nią zauroczony, jak na motyla w środku zimy. Miała na imię… Krystyna.
Parafrazując sława eseju Krystyny Woźniak-Trzosek pt. „Czarna dziura, czyli rzecz o nauce”, należy powiedzieć, że autorka jest żywą różą z bajkowego ogrodu, której delikatna dusza czuje to, czego my nie widzimy, słyszy to, czego my nie czujemy. Drży roniąc łzy rosy o poranku, wieczorami zaś – przymykając powieki – wspomina ślad słońca na firmamencie. Naszą drogę.
Róża ta zna i ceni siłę życia, wie jednak, że jest ono wątłe w obliczu zła. Może umrzeć, jak piękno od niezrozumienia. Warto porozmawiać o tym z Różą czytając jej książki. Polecam.

Adam Szejnfeld